Droga na Ostrołękę...flashback

Żeby zamieścić posta na blogu pretekstów jest wiele, ale jeszcze więcej, żeby tego nie robić;) Tzw. brak czasu powoduje, że pewnych wpisów nie popełnia się wtedy, kiedy powinny się ukazać. Okazja mija, pojawiają się nowe sprawy, etc. Dlatego otrzymanie z Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki  poświątecznej przesyłki z płytą pełną zdjęć, uznałam za dobry znak i powtórną szansę na podzielenie się  refleksją na temat polsko-niemieckich warsztatów dla muzealników pn. Muzeum otwarte. Antropologia codzienności, których pierwsza część odbyła się w Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce od 10 do 15 października br.
Wybierając się na szkolenie miałam już pewne wyobrażenie nt. koncepcji muzeum otwartego: jeszcze wciąż dający się unieść samodzielnie bagaż doświadczeń w tym względzie i jakieś kiełkujące idee... Kilka lat pracy w dziale inwentaryzacji zbiorów skłoniło mnie do przemyśleń: jako muzealnicy zobowiązani jesteśmy ustawowo do ochrony dziedzictwa kulturowego, do gromadzenia, przechowywania i zabezpieczania... Ku pamięci...dla przyszłych pokoleń... A co z tu i teraz? Ustawa mówi wprawdzie o upowszechnianiu zbiorów, ale niewiele i na samym końcu definicji muzeum ;)
Dlaczego jako muzealnicy bardziej jesteśmy zobligowani do myślenia o przyszłych pokoleniach, a nie o współczesnych nam odbiorcach? Opisując dziś eksponat w karcie muzealnej, przy tak ogromnej dynamice zmian kulturowo-społecznych  przecież nie jestem nawet w stanie przewidzieć jakim językiem będą posługiwać się ludzie za 100, 200 lat. I tak przed warsztatami miałam już jakiś przedsąd, pojechałam tam z projektem Muzeum DIY, który będzie realizowany w Muzeum Zabawek i Zabawy w nadchodzącym roku i który nastawiony jest na odsakralizowanie instytucji muzeum, otwartą, prostą komunikację z szerokim gronem odbiorców, ale z jednoczesnym zaproszeniem do zabawy konwencjami i edukacji alternatywnej.
Spragniona wiedzy, inspiracji i dialogu mogę z czystym sumieniem wyznać, że ostrołęckie warsztaty dały mi dużo więcej, niż mogłam oczekiwać! Złote myśli o nowocześnie pojmowanym muzeum zawisły w nowo urządzonym pokoju do pracy, stanowiąc konstelację drogowskazów w obranej jakiś czas temu ścieżce pracy muzealnej. Za kilka miesięcy kontynuacja warsztatów, tym razem u zachodnich sąsiadów. Ciekawe czym zaskoczą nas niemieccy prowadzący?
Póki co, mój ulubiony cytat-drogowskaz z kilkunastu podarowanych przez prowadzących: Marię Parczewską i Janusza Byszewskiego z Laboratorium Edukacji Twórczej:
Kto ma prawo do przestrzeni muzealnej? Czy tylko muzealnicy, artyści, kuratorzy, krytycy lub politycy, czy jest to przestrzeń otwarta, którą swoją aktywnością wypełnić mogą osoby z zewnątrz "białego sześcianu"? Czy muzeum/galeria umie tak umniejszać swoją rolę, aby znalazło się tam miejsce dla myśli i emocji, gestów i śladów, obiektów i idei tych, których określa się mianem odbiorców?
 I jeszcze kilka fotek z Ostrołęki autorstwa Zbyszka Gozdeckiego z LET

Nazywam się..., przyjechałam z..., itd.

A potem już było mnóstwo zadań do wykonania: